L΄ été, le soleil et les rêves…… (Το καλοκαίρι, ο ήλιος και τα όνειρα……)

Τι ήθελε άραγε να πει ο αγαπητός δημοσιογράφος της Γαλλικής εφημερίδας, τοποθετώντας αυτόν το τίτλο πάνω από το άρθρο του, το οποίο αναφερόταν στα ελληνικά νησιά;; Ξέρουμε, ξέρουμε…. Θα μας πείτε: «Βρε κορίτσια! Με τον πόνο μας παίζεται; Έχουμε αφήσει τις ωραίες μας διακοπές και σε λίγες μέρες ξεκινάμε την εξεταστική!». Αγαπητοί μας φίλοι, ξέρουμε ότι είναι «επώδυνο». Πού να δείτε εμάς την ώρα που διαβάζαμε το άρθρο! Και σα να μην φτάνει μόνο αυτό, όποιο κανάλι και να ανοίξεις δείχνει τους εκδρομείς που φεύγουν από την Αθήνα για να ζήσουν το «καλοκαιρινό όνειρο»! Ο κόσμος έχει κατακλείσει τα λιμάνια και τα αεροδρόμια.

Στο πρώτο μας post είπαμε ότι θα μοιραζόμαστε όλες τις σκέψεις μας μαζί σας! Για αυτό λόγο θα σας περιγράψουμε το δικό μας «καλοκαιρινό όνειρο»! Ξεκινώντας, λοιπόν, την αφήγηση μας, θα σας μεταφέρουμε στην πανέμορφη Σύρο, ένα από τα πιο γραφικά νησιά των Κυκλάδων. Τέσσερις «εκκολαπτόμενες» μαρκετίστριες, εξουθενωμένες από την εξεταστική του καλοκαιριού, κατεβαίνουμε στο λιμάνι του νησιού (το μόνο που δεν σχολιάζουμε είναι η διάρκεια του ταξιδιού και αυτό γιατί δυστυχώς…… είχε φουρτούνα! Καταλαβαίνετε!!!). Ενώ ο αρχικός μας σκοπός ήταν η ξεκούραση, στην πορεία τα σχέδια μας άλλαξαν! Κάθε σημείο του νησιού σε προκαλούσε με την ομορφιά του να το εξερευνήσεις. Και εμείς δεν μπορούσαμε να μην ανταποκριθούμε σε αυτό το κάλεσμα. Ήταν όλα μαγευτικά! Είναι αυτό που λένε ότι «αν υπάρχει καλή παρέα, μη φοβάσαι τίποτα!» Στη δική μας περίπτωση η παρέα ήταν ιδανική και το τοπίο ονειρικό. Αχ!!!! Μακάρι και τώρα που σας γράφουμε να ήμασταν εκεί! Εσείς;; Πού ζήσατε το «καλοκαιρινό σας όνειρο»;

Ξεκούραση ή «εργασία»;

Ο Σεπτέμβρης έρχεται!! Οι πρωτοετείς είναι έτοιμοι να πάρουν τις θέσεις τους. Πριν από λίγες μέρες, βρισκόμασταν μπροστά από τη γραμματεία μας. Μια αδύνατη κοπελίτσα, γεμάτη ενθουσιασμό μας κοιτά και μας λέει: «Κορίτσια, είστε φοιτήτριες του Μάρκετινγκ;» Μόλις δώσαμε καταφατική απάντηση ήρθε προς το μέρος μας και ένας κύριος γύρω στα 50. «Είμαι η Χαρά και από εδώ ο μπαμπάς μου. Θα δηλώσω το τμήμα σας και αν όλα πάνε καλά θα είμαι και εγώ εδώ φοιτήτρια από αυτό το χειμώνα». Όπως ήταν φυσικό, το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να δώσουμε συγχαρητήρια στην κοπέλα. Όμως ξαφνικά ήρθε η ερώτηση του πατέρα της: «Τον τελευταίο καιρό ακούστηκαν πολλά για τα πανεπιστήμια και για τους αιώνιους φοιτητές. Εσείς, βρε κορίτσια, τι πιστεύετε είναι καλύτερα να βγάλεις τη σχολή στα 4 χρόνια ακριβώς, ή να παρατείνεις λίγο το χρόνο σπουδών σου προκειμένου να ζήσεις τη φοιτητική ζωή;»

Εκείνη η στιγμή ήταν καλύτερα να μην είχε έρθει! Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο αμήχανα νιώσαμε! Τι απάντηση να δώσεις; Αυτό που πιστεύεις ή αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα;; Για αυτό και εμείς το μόνο που κάναμε ήταν να του εκθέσουμε την πραγματικότητα.

Μόλις ξεκινά το εξάμηνο, οι αίθουσες είναι γεμάτες! Μετά όμως από την πρώτη βδομάδα μένουν δέκα, άντε το πολύ δεκαπέντε άτομα. Σαν να έπεσε περονόσπορος. Για πολλούς το να παρακολουθείς είναι άσκοπο. Πιστεύουν ότι είναι καλύτερα να διαβάσουν μόνοι τους, «και να καθυστερήσουμε ένα χρόνο, τι πειράζει; Ζούμε τη φοιτητική ζωή». Για άλλους είναι σημαντικό να τελειώσουν στα τέσσερα χρόνια και να ακολουθήσουν πιο γρήγορα τα όνειρα τους, «δε σημαίνει ότι παρακολουθώντας τα μαθήματα δε ζεις τη φοιτητική ζωή!»

Για εσάς ποιο είναι το νόημα του όρου φοιτητική ζωή; Με ποια από τις δύο ομάδες παιδιών συμφωνείτε;